درمان و نتایج ترمیم آسیب های اسپاگتی مچ

هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج حاصل ترمیم در ضایعات (spaghetti wrist) می باشد. از آنجا که این گونه آسیب ها اعصاب و تاندونها را تواماً درگیر می کند، اختلالات عملکردی زیادی را بر جا می گذارد و نیاز به بررسی و مداخلات درمانی مناسب دارد. روش بررسی: مداخله حاضر روی 33 بیمار ضایعه فوق که در طی سال های 84-1383 به مرکز دست ایران مراجعه کرده بودند انجام شد. روش درمان در همه یکسان بود. به این صورت که مداخله زودهنگام حسی و حرکتی انجام شد. در نهایت بیماران تحت ارزیابی حسی و حرکتی قرار گرفتند و نتایج بازگشت حسی و حرکتی پس از 10 هفته بین دو عصب اولنار و مدین درگیر بررسی شد. همچنین تأثیر سایر عوامل مداخله گر مثل زمان جراحی، زمان ارجاع، سن و جنس بر نتایج حاصله ارزیابی شد. یافته ها: 33 بیمار در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. در بررسی حسی عصب مدین در هیچکدام از موارد بی حسی کامل دیده نشد و 37/40 درصد بیماران کاهش لمس سبک را داشتند. اما در بررسی حس عصب اولنار 7/43 درصد نفر بی حسی کامل و 25/56درصد نفر کاهش حس حفاظتی داشتند. همه افراد فلکشن گپ صفر داشتند. بنابراین مشکل حرکتی و لغزش تاندون نداشتند. از نظر قدرت، درگیری توأم عصب اولنار و مدین بیشترین تأثیر را روی کاهش قدرت داشت. متغیر سن به دلیل نزدیک بودن دامنه سنی بیماران اثری روی نتایج نداشته وتفاوت میزان قدرت و pinch با 0=p و ضریب همبستگی 0/99 ارتباط مستقیم داشتند. نتیجه گیری: ترمیم اولیه و زودهنگام و مداخله درمانی سریع نتایج عملکردی خوبی را در این ضایعات به دنبال خواهد داشت. تحریک حس لمس و شروع تمرینات بازآموزی از مراحل اول درمان، بهبود حس و بازگشت حس را در اعصابی که آسیب دیده اند بهبود می بخشد.